آخرین مطالب
امکانات وب
ﺳﯿﻨﻪ ﻣﯿﺴﻮﺯﺍﻧﯽ ﺍﯼ ﺩﻝ ﭼﻮ ﻣﯽ ﺁﻏﺎﺯﯼ ﺳﺨﻦ
ﺑﺲ ﮐﻦ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺭﻧﺞ ﻣﻦ
ﺟﺮﻡ ﻭ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﯾﺎﺭ ﺩﯾﺮﯾﻦ ﺑﺪ ﻧﮕﻮ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﺮﺩ ﺁﻥ ﯾﺎﺭ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﺎﺯ ﺷﺼﺖ ﺍﻭ
ﻫﺮﺯﮔﯽ ﮐﺮﺩﯼ ﺳﺰﺍﯼ ﻫﺮﺯﮔﯽ ﺭﺳﻮﺍﯾﯽ ﺍﺳﺖ
ﺣﺎﺻﻞ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺭﯾﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﻭﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺩﻭﺯﺥ ﻏﻢ ﺳﺎﺧﺘﯽ
ﺳﯿﻨﻪ ﺭﻧﺠﻮﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻟﺘﻬﺎﺏ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﯽ
ﺩﺭ ﮐﻔﺖ ﺑﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﯽ
ﭘرﻨﯿﺎﻥ ﺑﻨﻬﺎﺩﯼ ﻭ ﺑﺎر ﮐﺘﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﯽ
ﺍﯼ ﺩﻝ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺑﺸﻨﻮ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺍﻡ ﺯﻧﺪﮔﯿﺴﺖ
ﺍﻭ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﭼﺸﻤﯽ ﺭﺍ ﻧﺼﯿﺒﺶ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ
ﻭﺻﻒ ﮔﻞ ﺭﻭﯾﺎﻥ ﺷﻨﯿﺪﯼ ﭘﺎ ﺯ ﺳﺮ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ
ﻋﯿﺶ ﻧﺎ ﺍﻫﻼﻥ ﮔﺰﯾﺪﯼ ﺗﺎ ﮔﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺧﺘﯽ
ﺩﺭ ﭘﺲ ﻭ ﭘﯿﺸﺖ ﮔﻞ ﺧﻮﺵ ﻋﻄﺮﻭ ﺑﻮ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﻮﺩ
ﺁﻥ ﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻮﺭ ﺗﻮ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ ﯾﺎﺭ ﺑﻮﺩ
ﻫﻤﭽﻮ ﺷﺎﻫﯿﻦ ﺑﺮ ﺳﺘﯿﻎ ﻗﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺮ ﻣﯽ ﺯﺩﯼ
ﻣﺴﺦ ﻣﻮﺷﯽ ﮔﺸﺘﯽ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻠﻪ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﺁﻣﺪﯼ
ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﺮﺩﯼ ﺯ ﺗﻮ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺷﺎﺩﯼ ﺭﺑﻮﺩ
ﺁﻧﭽﻪ ﭘﺎﺋﯿﻨﺖ ﮐﺸﯿﺪ ﺍﺯ ﻗﻠﻪ ﻫﺎ ﻧﻔﺲ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
ﺩﺭ ﺧﻢ ﺑﯽ ﺭﺍﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﭘﺸﺖ ﭘﺎ ﺧﻮﺭﺩﯼ ﺩﺭﯾﻎ
ﺭﻓﺖ ﻋﻤﺮﯼ ﻭ ﻧﺪﯾﺪﯼ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺧﻮﺭﺩﯼ ﺩﺭﯾﻎ
ﻫﺮ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﺤﺮﻡ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺭﻭﯼ ﯾﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ
ﻫﺮ ﺩﻟﯽ ﺩﺭ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺧﻮﺵ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ
ﯾﺎﺩ ﺑﺎﺩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺍﯼ ﺩﻝ ﮐﻪ ﯾﺎﺭﯼ ﺩﺍﺷﺘﯽ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺩ ﻧﻮﺷﺎﻥ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﯼ ﺩﺍﺷﺘﯽ
ﺍﺯ ﮔﺬﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺘﯽ ﺧﯿﺮﻩ ﺳﺮ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﻮ ﯼ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺑﺎ ﯾﺎﺭ ﯾﮏ ﺩﻝ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﯼ
ﺣﺎﻟﯿﺎ ﺑﯽ ﻫﺎﯾﻮ ﻫﻮﯼ ﺁﻥ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯﯼ ﭼﻪ ﺷﺪ
ﯾﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﯼ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﺁﺧﺮ ﺑﺎﺯﯼ ﭼﻪ ﺷﺪ
ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺳﺮ ﺗﻮ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﺒﺎﻥ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ
ﻫﺮ ﺩﻟﯽ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻓﺮﻭﺷﺪ ﯾﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﯾﻦ ﺳﺰﺍﺳﺖ
ﺁﺑﺮﻭﯼ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺁﺑﺮﻭﯼ ﯾﺎﺭ ﺍﻭﺳﺖ
ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻫﺮ ﺩﻟﯽ ﺩﺭ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﺍﻭﺳﺖ
ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺭﺳﻢ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﭘﯿﺶ ﯾﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﮔﯿﺴﺖ
ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺍﯼ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺑﺲ ﮐﻦ ﺳﺮ ﮐﺸﯽ
ﺑﺲ ﻧﮑﺮﺩﯼ ﺳﺮ ﮐﺸﯽ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﺳﯿﺮ ﺁﺗﺸﯽ
ﺷﺐ ﺳﺤﺮ ﺷﺪ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﺁﻣﺪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﯽ ﻫﻨﻮﺯ
ﻧﻮﺵ ﺟﺎﻧﺖ ﺯﻫﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﯼ ﺩﻝ ﺭﺳﻮﺍ ﺑﺴﻮﺯ
شهر شعور...ما را در سایت شهر شعور دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 8shahresher5 بازدید : 140